‘Neen’ leren zeggen
‘Neen’, het woordje dat mijn tweejarige héél graag gebruikt! Gek dat het, hoe ouder we worden, een woord wordt dat steeds moeilijker te gebruiken is… Of ben ik de enige met dat probleem?
Ik herinner me toen ik jong was, dat ik het erg makkelijk vond om ‘nee’ te zeggen. Als iets me niet aanstond, of het paste niet bij mijn visie, dan schreef ik het zonder pardon af. Zonder nadenken, zonder overdenken, en – nog belangrijker – zonder schuldgevoel. Intussen ben ik 29, en merk ik des te meer hoe moeilijk ik het vind om ‘nee’ te zeggen. Op mijn werk, tegen familie en vrienden, tegen mijn zoontje.
Hoe dit komt? Ik denk dat ik me, hou ouder ik word, vaker schuldig voel als ik het n-woord gebruik - en sinds ik mama ben is dit eens zo erg geworden. Ik ben een werkende mama, die voltijds aan de slag is. Onze ochtend- en avondrush is immens hectisch. Dus eens we allemaal thuis zijn ’s avonds en we allemaal tot rust gekomen zijn, vind ik het zó ontzettend moeilijk om Senn dingen te ontzeggen. Ik ben dan gewoon zó blij dat we ein-de-lijk met z’n allen samen zijn, dat ik echt geen drama wil door hem niet toe te geven. Wrong, I know. Maar dat is nu even hoe we ervoor staan. Wil dit zeggen dat Senn altijd en overal zijn zin krijgt, NEE, maar ik weet wel dat ik hem veel toegeef. Of dit heel slecht is, dat weet ik niet, maar ik voel wel dat het soms uit schuldgevoel is, aangezien ik een ganse dag van huis ben geweest en ik gewoon zo blij hem dat hij bij mij is.
Op het werk is het net van ’t zelfde. Zelfs al verzuip ik letterlijk in het werk, als een collega vraagt om iets van hem of haar over te nemen of te helpen - zelfs al komt het me niet uit – toch slaag ik er niet in om ‘nee’ te zeggen.
Ik heb soms dagen dat ik me letterlijk zo beklemd voel door al mijn verantwoordelijkheden, dat ik lichtjes begin te paniekeren. De druk ligt zo hoog. De rush gaat zo snel. Soms zou ik echt een pauzeknop willen hebben. Of gewoon willen dat ik nog eens ‘nee’ had gezegd. *zucht*
Al doende leert men, zeggen ze. Dus ik probeer, one step at a time, om het n-woord wat meer toe te laten in mijn leven. Durven is nog iets anders, want hoe gaat iedereen reageren als ik plots ‘nee’ zeg? We zullen het zien, we zullen het ervaren. Alleszins wil ik meer 'nee' zeggen tegen dingen die me m'n energie ontnemen, zodat ik meer energie heb om 'JA' te zeggen tegen de dingen die me net energie geven!
Hebben jullie ook moeite met ‘nee’ zeggen? Of hebben jullie hier totaal geen probleem mee? Share your tips with me, please – this woman wants to learn!
Liefs,
Lore
